قانون کار ایران در ضمن مواد 64 الی 74 به تدوین موادی در خصوص انواع مرخصی پرداخته است که یکی از انواع این مرخصی ها ، مرخصی استحقاقی است که در کنار مرخصی استعلاجی ، مرسوم ترین انواع این مرخصی ها به شمار می روند .
مرخصی استحقاقی که در بسیاری از موارد تحت عنوان مرخصی سالیانه نیز شناخته می شود ، به نوعی از مرخصی گفته می شود که کارگران و یا کارمندان در طول سال ، می توانند اوقاتی را به عنوان مرخصی استفاده کرده و در عین حال ، حقوق نیز دریافت دارند .
به موجب ماده 64 این قانون در خصوص اینکه مدت زمان مرخصی استحقاقی مشمولان قانون کار چقدر است ، چنین مقرر شده است :
” مرخصی استحقاقی سالانه کارگران با استفاده از مزد و احتساب چهار روز جمعه ، جمعا یک ماه است . سایر روزهای تعطیل جزو ایام مرخصی محسوب نخواهد شد . برای کار کمتر از یک سال ، مرخصی مزبور به نسبت مدت کار انجام یافته محاسبه می شود ” .
بنابراین ، می توان گفت مدت زمان مرخصی استحقاقی یا سالانه مشمولان قانون کار ، به ازای هر سال کار ، یک ماه خواهد بود . ذکر این نکته ضروری است که روزهای تعطیل سال ، به هیچ وجه جزء مرخصی های استحقاقی کارمندان یا کارگران مشمول قانون کار منظور نخواهند شد و حکم مرخصی سالانه را نخواهند داشت . همچنین ، ماده 70 قانون کار اضافه کرده است : ” مرخصی کمتر از یک روز ، جزء مرخصی استحقاقی منظور می شود ” .
